ไบรอัน ร็อบสัน เกิดวันที่ 11 มกราคม ค.ศ. 1957 ที่เชสเตอร์-เล-สตรีท เคาน์ตี เดอร์แอม ประเทศอังกฤษ เป็นบุตรคนที่ 2 จากบุตรทั้งหมด 4 คน ของ ไบรอัน และ เมารีน ร็อบสัน โดยน้องชายร็อบสันอีก 2 คน ก็ล้วนแต่เป็นนักฟุตบอลทั้งคู่

ร็อบสันเริ่มต้นการเป็นนักฟุตบอลอาชีพ จากการเล่นในทีมระดับท้องถิ่นชื่อ คลับ สเกาต์ ก่อนที่จะเข้าไปศึกษาต่อระดับชั้นมัธยมศึกษาที่โรงเรียน เบอร์เลย์ เซาธ์ เซคันดารี โมเดิร์น และต่อมาได้เข้าเรียนที่โรงเรียน ลอร์ด ลอว์สัน ออฟ เบียมิช คอมพรีเฮนซีม ซึ่งร็อบสันได้ลงแข่งขันกรีฑาและฟุตบอล

ร็อบสันได้ทดสอบฝีเท้ากับหลายสโมสร เช่น เบิร์นลีย์, โคเวนทรี ซิตี้, เชฟฟิลด์ เว้นส์เดย์, นิวคาสเซิล และ เวสต์บรอมวิช อัลเบียน

ร็อบสันสำเร็จการศึกษาขั้นสุดท้ายของนักเรียน เมื่ออายุ 15 ปี ในช่วงฤดูร้อนปี ค.ศ. 1972 และได้รับข้อเสนอจาก เวสต์บรอมวิช อัลเบียน ให้เข้าเป็นนักฟุตบอลฝึกหัด จากนั้นระหว่างปี ค.ศ. 1974 - ค.ศ. 1981 ร็อบสันก็เข้าสู่ทีมชุดใหญ่ของเวสต์บรอมวิช อัลเบียน หลังจากนั้น ร็อบสัน ย้ายไปเล่นให้กับ แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด ระหว่างปี ค.ศ. 1981 - ค.ศ. 1994

ช่วงปลายชีวิตการเป็นนักฟุตบอล ร็อบสันย้ายไปเล่นให้กับ มิดเดิลสโบรช์ ระหว่างปี ค.ศ. 1994 - ค.ศ. 1991 หลังจากนั้นก็แขวนสตั๊ดไปและผันตัวมาทำหน้าที่เป็นผู้จัดการทีมฟุตบอล

ในระดับทีมชาติ ร็อบสันติดทีมชาติอังกฤษเป็นครั้งแรก ในการเล่นในทีมชาติเยาวชนชุดอายุต่ำกว่า 21 ปี ในปี ค.ศ. 1979 - ค.ศ. 1980 รวมถึงได้เล่นในทีมชาติชุดสำรอง ในปี ค.ศ. 1979 - ค.ศ. 1990 ก่อนที่เข้าสู่ทีมชุดใหญ่ในปี ค.ศ. 1980 - ค.ศ. 1991

ไบรอัน ร็อบสัน เข้ามาสู่การเป็นผู้จัดการทีมฟุตบอลทีมชาติไทย ในช่วงกลางปี ค.ศ. 2009 ท่ามกลางการคาดหวังจากแฟนฟุตบอลทั่วประเทศ แต่ปรากฏว่ากลับทำผลงานได้ย่ำแย่มาก ทั้งการพาทีมตกรอบการแข่งขัน เอเชียนคัพ 2011 รอบคัดเลือก และการพาทีมตกรอบแบ่งกลุ่มของศึก เอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ 2010 ซึ่งช่วงนั้นถือเป็นยุคมืดของทีมชาติไทยอย่างแท้จริง[2] ทำให้ถูกปลดออกจากการทำหน้าที่ไปเมื่อกลางปี ค.ศ. 2011 ซึ่งในระหว่างนั้นมีข่าวว่าป่วยเป็นโรคมะเร็งในลำคออีกด้วย[3]